si marimar, si karla, at si diego...

sa wakas, nalaman na rin ni sergio na buhay si marimar at sya si bella aldama! kung di mo napanood kagabi, sayang naman. nakaka-touch pa naman yung scene kung saan hinahawakan at pinagmamasdan ni sergio ang anak nyang si cruzeta sa ospital. isip ko nga, kung sakin nangyari yun. tsk, tsk.. napakabigat siguro sa damdamin, pero napakasaya rin. mabigat, kasi nalaman mong niloloko ka. masaya, kasi nalaman mong buhay ang mga pinakamamahal mong mga tao. nax, parang di ako to. hehe. sa bagay, mahal ko naman kasi si marimar. buti na lang di pa nabubuko ni sergio ang tungkol sa aming nakaraan! pero lam mo, napapa-isip ako ng marimar na yan ng tungkol sa love. libre naman yun, di ba? pano nga ba malalaman kung in-love ka na? di ko masabi eh. siguro pag nakikita ko si karla, ganun ang pakiramdam. asus! una ko sya nakita sa program sa school. naghahanap yung emcee ng marunong kumanta. biglang nagsigawan yung isang section at pilit na bino-volunteer yung ka-klase nila. kala ko trip-trip lang nila yun. pang-asar ba. pero umakyat yung girl eh. di ko sya masyado makita kasi nasa likod ako. tapos ayun, karla nga daw ang name nya. and then she sang.....wow! napatigil ako sa pag-iingay with friends. ang ganda pala ng voice nya. go the distance pa nga ata kinanta nya. ang galing nya, grabe! syempre lumapit na ko para makita ko itsura nya. ayun, natulala ako. imaginin mo, sa gandang lalake ko na to, napatulala nya ko! syet! muka pala syang anghel. ang ganda ng mga mata nya. panis si anghelita! mula noon lam ko na. nakita ko na ang "soulmate" ko! nyahahaha! pero totoo naman yun. kahit di nya alam... minsan nga napapatigil na lang ako sa paglalakad pag nakikita ko sya. yung tipong parang na-holdup. "freeze! wag ka kikilos, pulis to!" ay male, holdup nga pala. hehe.. kagaya nung isang araw, eh di dumaan sya. hinto naman ako. malay ko bang may bading pala sa likod ko. ayun, tumama nguso nyang pagkapula-pula sa lipstik sa bag ko sa likod. bumakat pa nga eh. na-imagine ko tuloy si diego ng bubble gang! "hoy mister, wag ka nga humarang sa daan!" syempre nagsori ako at hinarap ko sya. konting ngiti, konting pungay ng mga mata, ayun, si bading napatili bigla. "naku pasensya ka na, mr. pogi. kasalanan ko naman talaga. masyado ko malapit sa paglalakad mo. ano nga palang name at number mo?" "call me gwapo....mr. gwapo! wala ako cellphone eh, bigyan mo ko?" ayun, eh di layas sya sa harapan ko. pero naka-smile. hehe